دوباره عرض‌‌ِادب، عرض‌ِ احترام از دور            دوباره قسمت ما می‌شود؛ سلام از دور

سلام حضرت سلطان، مرا نمی‌طلـبی؟            بـبـیـن چـقـدر فـرسـتاده‌ام پـیام از دور

منی که دست به‌سینه گذاشتم هر صبح            سلام داده‌ام از روی پشت‌ِبام، از دور!

اویـس نـیـسـتم، اما نـسـیـم رحـمـتِ تو            هـمیـشـه درد مـرا داده الـتـیـام از دور

نـگــاه نــافـذ تــو آهــوی خـیــالِ مــرا            به یک اشارۀ کـوتاه کـرده رام از دور

به‌ رغم فاصله، گلدسته‌های تو انداخت            کـبـوتـرِ دلِ تـنـگ مـرا بـه دام از دور

دلـم هـواییِ دیـدارِ تـوسـت از نـزدیک            اگرچه لطف‌ِ تو بوده‌ست مستدام از دور